روش آزمایش برای عملکرد ضد باکتریایی منسوجات

روش‌های مختلفی برای آزمایش عملکرد ضدباکتریایی منسوجات وجود دارد که عمدتاً می‌توان آنها را به دو دسته تقسیم کرد: آزمایش کیفی و آزمایش کمی.

۱. آزمایش کیفی

اصل آزمایش

نمونه ضد باکتری را محکم روی سطح پلیت آگار تلقیح شده با مقدار مشخصی از میکروارگانیسم‌های خاص قرار دهید. پس از یک دوره کشت تماسی، مشاهده کنید که آیا ناحیه ضد باکتری در اطراف نمونه وجود دارد و آیا رشد میکروبی در سطح تماس بین نمونه و آگار وجود دارد یا خیر تا مشخص شود که آیا نمونه دارای خواص ضد باکتریایی است یا خیر.

ارزیابی تأثیر

آزمایش کیفی برای تعیین اینکه آیا یک محصول اثرات ضد باکتریایی دارد یا خیر، مناسب است. هنگامی که یک ناحیه ضد باکتریایی در اطراف نمونه وجود داشته باشد یا هیچ رشد باکتریایی روی سطح نمونه در تماس با محیط کشت مشاهده نشود، نشان می‌دهد که نمونه دارای خواص ضد باکتریایی است. با این حال، قدرت فعالیت ضد باکتریایی منسوجات را نمی‌توان با اندازه ناحیه ضد باکتریایی قضاوت کرد. اندازه ناحیه ضد باکتریایی می‌تواند نشان‌دهنده حلالیت عامل ضد باکتریایی مورد استفاده در محصول ضد باکتریایی باشد.

۲. آزمایش‌های کمی

اصل آزمایش

پس از تلقیح کمی سوسپانسیون باکتریایی مورد آزمایش بر روی نمونه‌هایی که تحت عملیات ضدباکتریایی قرار گرفته‌اند و نمونه‌های کنترلی که تحت عملیات ضدباکتریایی قرار نگرفته‌اند، می‌توان اثر ضدباکتریایی منسوجات را با مقایسه رشد باکتری در نمونه‌های آزمایش ضدباکتریایی و نمونه‌های کنترل پس از یک دوره مشخص کشت، به صورت کمی ارزیابی کرد. در روش‌های تشخیص کمی، روش‌های رایج شامل روش جذب و روش نوسان هستند.

ارزیابی تأثیر

روش‌های آزمایش کمی، فعالیت ضدباکتریایی منسوجات ضدباکتری را به صورت درصد یا مقادیر عددی مانند نرخ بازدارندگی یا مقدار بازدارندگی نشان می‌دهند. هرچه نرخ بازدارندگی و مقدار بازدارندگی بالاتر باشد، اثر ضدباکتریایی بهتر است. برخی از استانداردهای آزمایش، معیارهای ارزیابی مربوطه را برای اثربخشی ارائه می‌دهند.