روش‌های رایج برای آهارگیری پارچه‌ها

۱. پارچه نخی: روش‌های معمول آهارگیری شامل آهارگیری با آنزیم، آهارگیری با قلیا، آهارگیری با اکسیدان و آهارگیری با اسید است.

۲. پارچه چسبی: تغییر اندازه، پیش‌پردازش کلیدی برای پارچه چسبی است. پارچه چسبی معمولاً با دوغاب نشاسته پوشانده می‌شود، بنابراین اغلب از آمیلاز BF7658 برای آهارگیری استفاده می‌شود. فرآیند آهارگیری مشابه پارچه پنبه‌ای است.

۳. تنسل: خود تنسل هیچ ناخالصی ندارد و در طول فرآیند بافت، دوغابی که عمدتاً از نشاسته یا نشاسته اصلاح‌شده تشکیل شده است، اعمال می‌شود. برای حذف دوغاب می‌توان از روش حمام یک‌باره با آنزیم یا اکسیژن قلیایی استفاده کرد.

۴. پارچه الیاف پروتئین سویا: استفاده از آمیلاز برای آهارگیری

۵. پارچه پلی‌استر (آهاری زدایی و پالایش): خود پلی‌استر حاوی ناخالصی نیست، اما مقدار کمی (حدود ۳٪ یا کمتر) الیگومر در فرآیند سنتز آن وجود دارد، بنابراین مانند الیاف پنبه به پیش‌تیمار قوی نیاز ندارد. به‌طورکلی، آهاری زدایی و پالایش در یک حمام انجام می‌شود تا عوامل روغنی اضافه‌شده در طول بافت الیاف، خمیرکاغذ، رنگ‌های اضافه‌شده در طول بافت و یادداشت‌های مسافرتی و گرد و غبار آلوده‌شده در طول حمل‌ونقل و ذخیره‌سازی حذف شوند.

۶. پارچه‌های مخلوط و درهم‌تنیده پلی‌استر-پنبه: آهارزنی پارچه‌های پلی‌استر-پنبه اغلب از مخلوطی از PVA، نشاسته و CMC استفاده می‌کند و روش آهارگیری معمولاً آهارگیری با قلیای داغ یا آهارگیری با اکسیدان است.

۷. پارچه بافته شده الاستیک حاوی اسپندکس: در طول پیش تصفیه، خواص فیزیکی و شیمیایی اسپندکس باید در نظر گرفته شود تا آسیب به اسپندکس به حداقل برسد و پایداری نسبی شکل پارچه الاستیک حفظ شود. روش کلی آهارگیری، آهارگیری آنزیمی (عملیات آرام سازی تخت) است.